Chavez likes fake boobies

Herfsthappers van Nederland, we zijn jullie weer ontvlucht!

KIaar met het gezeik over inkomensafhankelijke zorgpremies en het weer eens beroerde spel van Ajax in de herfst hebben we koers gezet naar Venezuela. Een land met veel grotere problemen dan boehoe een zorgpremieverhoging. Venezuela staat samen met de Galapagoseilanden, Patagonië en de Pantanal in de Zuid-Amerikaanse top qua natuur en dieren en moet dus worden aangedaan.

Leuk plan, maar tijdens de voorbereiding constateerden we dat Venezuela absoluut niet gemakkelijk is. Gans internet waarschuwt voor de criminaliteit, corrupte politie, ontvoeringen en noodzakelijk taxigebruik vanwege berovingen. Daarnaast wordt het land bestuurd door de grootste randdebiel die Zuid-Amerika in tijden heeft gekend: Hugo Chavez. Een machtsgeile, economieverkrachtende socialist. Nog fijner is dat we er pas laat achter kwamen dat er afgelopen maand verkiezingen werden gehouden. Chavez had al aangegeven dat als hij niet zou winnen, hij toch zou winnen. Een post-electorale staatsgreep behoort niet tot onze reisplannen. Gelukkig valt het allemaal reuze mee. Niets anders dan we al gewend waren. De verkiezingen hebben er daarnaast voor gezorgd dat er weinig toeristen zijn. Prima voor ons!

Goed, tijd voor positiviteit! Op 1 november landden we op het vliegveld van de hoofdstad Caracas en werden we bij de douane zowaar welkom geheten. Venezuela-Critici 1-0. We overnachtten in een hotel met zwembadje en zaten de volgende dag in de zon de tijd uit totdat we aan het einde van de dag door zouden vliegen naar Puerto Ordaz in het oosten. Daar verbleven we in het huis van een geëmigreerde Duitser. Hij is getrouwd met een Venezolaanse en deed een boekje open over de luiheid en kortzichtigheid van de gemiddelde Venezolaan. Lekker lullen voor ons als productiviteitgedreven Europeanen, maar het zijn inderdaad een stelletje lamzakken. Onze Duitse makker voorzag in tours en wist ons richting het Canaima NP en de Orinocodelta te krijgen. De details bespraken we onder genut van een rummetje op zijn dakterras met hangmat.

Canaima NP was onze eerste bestemming. We stapten in een Cessna en vlogen tussen de wolken en over een geweldig landschap naar het park. Eerst de dorre savanne, later jungle, een stuwmeer vol kleine eilandjes en uiteindelijk de lagune van Canaima. In het dorp Canaima verbleven we in een kamp omringd door de lagune, gave watervallen en groene papegaaien. Met de kano voeren we langs de watervallen en vervolgens liepen we een stuk door de savanne naar een laatste waterval. Daar liepen we achterlangs, wat uiteraard betekende dat we zeiknat waren. De volgende dag gingen we voor het echte werk. Een 3 uren durende kanotocht naar Angel Falls, de hoogste waterval ter wereld (984 meter). De boot gaf gas, stroomversnelling en iedereen in de boot was direct zeiknat. Tot groot genoegen van de stuurman. Maar na 3 uren varen met een brandende zon, prachtige tafelbergen gehuld in wolken, steeds groter wordende rotsen, tanine die het water mooi kleurde van geel naar bruin en geweldige jungle waren we weer droog. We kwamen aan bij een kamp met hangmatten, waar we zouden overnachten. Eerst nog door de jungle een berg opgelopen en bij een uitzichtpunt gekomen. Daar was de waterval dan... echt superhoog en supergaaf. Angel Falls!

We deden onszelf natuurlijk weer eens wat aan. We wilden namelijk naar beneden lopen en in de poel onder de waterval dobberen. Uiteraard namen we de verkeerde afslag en liepen we over een steeds beroerder wordend pad dieper de jungle in... en omhoog. De nacht in de hangmat was daarnaast ook niet alles. Wat aan de koude kant, maar een Spanjaard deed er ´s nachts alles aan om de bomen in de jungle om te zagen.

Even tussendoor... er zijn hier twee opvallende zaken: siliconenborsten en geld! Op het vliegveld van Caracas hadden we meerdere malen ruim de tijd om mensen te kijken. Zelf kijk ik daar niet naar, maar Marjolein constateerde dat de dunne vrouwtjes hier wel heel grote borsten hebben. Eén grote snollenparade was het. Samen met Colombia staat Venezuela in de siliconentop. Siliconen in combinatie met een te grote kont zijn hier de bom. Het geld is ook een fraaie. Chavez, de idioot, heeft met zijn systeem de gehele economie om zeep geholpen. Hyperinflatie is het gevolg: inflatie dit jaar 17,8%. De Bolivar Fuerte (nationale munt) wordt ieder jaar gigantisch veel minder waard, maar de wisselkoers is gekoppeld aan de dollar. Nationaal levert hij steeds minder op, maar internationaal blijft hij gelijk. Het gevolg is een zwarte markt. Bij de bank krijg je 5,4 Bf voor een euro, in de hostels 14 BF voor een euro. Handelen op de zwarte markt is alleen wel strafbaar. We hebben nog niemand gezien die zich daardoor tegen liet houden. Wij ook niet.

Na Canaima vlogen we weer met het minivliegtuigje terug naar Ciudad Bolivar en kwam na een lange autorit aan het einde van de middag (na zonsondergang) aan bij de Orinocodelta. Bij nachte voeren we over de rivier en zagen we een geweldige sterrenhemel. De boot schoot ineens de bosjes in en daar lag ineens een junglekamp. We bezetten een van de huisjes en troffen uiteraard Nederlanders. De krengen zijn overal. De volgende ochtend vroeg uit bed en dieren zoeken. De score was leuk: muggen, zwermen groene papegaaien, vleermuizen, toekans, caracaras, duiven, vogelnesten, krabben, kolibries en kleurige bloemen. Na zonsopkomst namen we de boot over de rivieren in de delta en zagen we hagedissen, blauwe vlinders, grote libellen, reigers, arenden en brulapen. Die brulapen hielden ´s ochtends om 4 uur een sessie van ´Howler Monkey´s got talent´. Een over honderden meters hoorbaar gebrul haalde je gegarandeerd uit je slaap. De boot pruttelde rustig rond en we verbrandden levend. Inmiddels is dat poepbruin geworden. In de middag trok de gids tot onze irritatie een slang uit de boom. Dat leverde hem commentaar op, maar wij werden bedolven onder de bladeren en muggen. Gelukkig hebben we 2 liter Azaron bij ons. We completeerden de dag met aalscholvers, een blauw-gele ara, brulapen, toekans en dolfijnen. We dronken tot slot nog een biertje in de junglebar langs een rivier en toen ging het mis. Een Spanjaard dook neus eerst de trap naar de boot af en landde op zijn hoofd. Heel de tent in paniek en hij slechts een scheur in de wenkbrauw en zijn brilleglazen kaduuk. Al dat gezuip!

De volgende ochtend voeren we weer wat rond en gingen we al snel weer richting uitgang van de delta. Aan het einde van de middag vlogen we weer naar Caracas en de volgende dag naar Mérida in de Andes in het oosten. Mijn maag zag dat niet zitten. Toen we ´s ochtends om 4 uur in de bus naar het vliegtuig stapten scheet ik bijna mijn broek vol. De rest van de dag draaide mijn maag zich herhaaldelijk en pijnlijk om. Ondanks het protest van mijn maag waren we blij dat we naar een andere, koelere omgeving gingen. We namen de bus naar Mérida en kwamen terecht in een levendige stad. Voor ons hostel ligt een plein waar heel de dag leven is. Mensen zitten er langdurig, praten met elkaar, er wordt muziek gemaakt, gegeten, springkussen erbij en veel rijkelui komen met een pompende bas voorbij rijden. Hier kan je ´s avonds gewoon over straat lopen zonder dat je in je onderbroek thuis komt.

Vanuit Mérida gaan we de gaafste dingen doen. We vertrokken een paar dagen geleden met de Jeep naar het westen de Andes uit. Eerst een geitenpad door de bergen heen, vervolgens regenwoud en uiteindelijk een bloedhete vlakte. Aan het einde van de middag kwamen we aan bij het Maracaibomeer. Hier vindt een van de gaafste fenomenen plaats die we ooit hebben gezien. Maar eerst voeren we naar een kamp op palen in het meer. Uiteraard pitten in hangmatten. Onderweg er naartoe zagen we hordes brulapen, toekans, hagedissen, papegaaien, dolfijnen, arenden, gieren en aalscholvers. Na zonsondergang verbeterden we tijdens het eten ons Spaans door met de gidsen te kleppen, daarna begon de show. Rond tien uur in de avond draaide de wind en daalde koude berglucht uit de Andes af naar het meer. Daar ontmoette het de warme lucht op het meer, gevoed door de Caribische zee. En dan gaat het, los van mijn maag, knetteren. Er ontstond een enorm onweer. Niet eens met donderslagen en de meeste flitsen gingen omhoog, maar uiterlijk iedere vijfde seconde was er een flits. De flitsen verlichtten de wolken op een geweldige manier en zo ging het urenlang door. Een groot geknetter, te bewonderen vanuit de hangmat. Zo gaat het vrijwel iedere avond. Ongekend!

Ongekend worden ook de komende vier dagen. We gaan naar Los LLanos... een topper onder de natuurgebieden vol dieren met voornamelijk savanne. Hopelijk zitten daar anaconda´s, miereneters, capibara´s en rode ara´s bij. Dat horen jullie de volgende keer! Wij duiken zo nog even de hangmat in en gaan morgenochtend op pad.