Viva la Revolucion

Sjalem Aleikum habibi!

Het is weer zover! Lastpak en lastpak melden zich weer eens van buiten de burgerlijkheid en regelgeilheid der Neerlandse natie! Ditmaal een avontuur vanuit het levensgevaarlijke Egypte, met Dominique en Walter! We tikken daarmee de tweede keer Afrika in een half jaar aan en zetten ons leven op het spel om de Egyptenaren maar te kunnen steunen in hun strijd voor democratie! Natuurlijk...

Vanuit Amsterdam vlogen we op Luxor in het midden van Egypte aan de Nijl. We werden vervolgens op een grote boot op die Nijl gelokt en opgesloten. Van hieruit zouden we vier dagen de Nijl op varen en tempels uit de tijd van de Farao's bezoeken... en meer!

We begonnen met een luchtballontochtje bij zonsopkomst! Normaal gaan de ogen rond die tijd absoluut niet open, maar hiervoor wilde je wel een uitzondering maken. Vanuit ons mandje zagen we veel schoons: een Arabisch dorpje met ezeltjes en moskeeën, uitgestrekte weilanden met arbeiders, gaaf kalksteengebergte dat was geërodeerd en een grote tempel in de vallei der koninginnen. Vooral van de ezeltjes waren we fan! We moesten snel door, want een toeristenbus laat niet lang op zich wachten. We reden langs megabeelden van farao's, hele muren vol hierogliefen, graftombes van farao's, zoals Ramses I. De tempels staken mooi af tegen de strakblauwe lucht, net als onze witte huidjes die de overgang naar rood proberen te maken. Gaaf ook dat sommige hierogliefen hele verhalen vertelden en soms nog de kleuren van duizenden jaren geleden hadden.

In de middag gingen we per koets richting de tempels van Karnak, maar niet voordat we Egypte hadden gezien. We doken de straatjes in en kwamen langs de markt. Dat leverde fraaie plaatjes op: vrouwen in zwarte gewaden, ezeltjes die karren voorttrokken, kleurige tapijten, kwijlende kamelen, starende koeien, smalle straatje, botten van schapen, kleurige marktkraampjes, veel kruiden en uiteraard mannen met waterpijp! Zonder Hollandse groente!
Karnak daarna was top. Een grote tempel met veel beelden langs de oprijlaan, maar vooral megahoge zuilen, obelisken en hierogliefen. Hier en daar een luie Egyptenaar ontwijkend stelden we vast dat het niet beter kon! Totdat we boven op de boot in de zon lagen te frituren! Kon toch wel!

's Nachts voeren we verder zuidwaarts naar Edfu. Daar bezochten we de tempel van Horus (een van der 48.000 goden die ze daar hadden). Wederom een joekel van een apparaat. Een brede, hoge gevel met een slagvaardige farao en wat goden erop. Daarachter ook weer een geweld aan zuilen en hierogliefen. Soms vraag je je af of ze niet gewoon tekenden wat er bij een tolpoortje voorbij kwam: uil, valk, man, kind, vrouw, weer een uil, slang! In de middag voeren we verder naar Kom Ombo voor de miniatuurversie van de tempel in Edfu. Terwijl de boot weer verder ging naar de stad Aswan, langs de oevers van de Nijl met palmbomen, gesteente en zand, kregen wij een verplichte Arabische avond door de strot gedrukt. Je weet wel... zo één! Dominique hield onze eer bevlogen hoog!

Na de dageraad in Aswan bezochten we nog maar eens een tempel, die van Philae. Een verplaatste tempel nadat ze met de Aswandam een heel ecosysteem om zeep hadden geholpen door een vallei vol te laten lopen. Wel weer een fraai dingetje.
In de middag werd het (wat mij betreft) gaaf... een drie uren durende busrit door de woestijn. Geweldige hoeveelheid zand met erdoorheen een asfaltweg. Aan het uiteinde daarvan lag de tempel van Abu Simbel. Je kent hem wel, die met die vier grote faraobeelden ervoor, waarvoor één hoofd naar beneden is gekletterd. Scheutig tempeltje was dat zeg. Geen toerist te bekennen, dus we hebben oprecht genoten van een echt heel gave tempel!

Vandaag iesj weer ander soort dag. We hebben vandaag een boottochtje op de Nijl gedaan en zijn wat Nubische dorpjes ingedoken. We zagen er weer veel: tapijten en nikab's die te drogen hingen, schapenvellen, mooie schilderingen op huizen, smalle straatjes. Langs de Nijl was de begroeing (zoals wel vaker) groen, maar met direct daarachter het begin van de woestijn (hoge zandduinen) was een gaaf gezicht. Waarom zouden we daar niet eens induiken? Bootgenoten keken mij zwaar vermoeid aan na mijn lumineuze plan, maar we gingen toch! Samen met Walter uiteindelijk de eerste de beste zandduin opgeklommen. Halverwege schoenen vol met gloeiend heet zand en longen die tegensputterden. Uitzicht na de prestatie was wel gaaf! Toch leuk om even door de woestijn gebaviaand te hebben.
Er was ook nog een leuk Nubisch dorp. Ontzettend kleurrijk verhaal, knullige kamelen, beschilderde muren, opaatjes met hun visie op het leven, kleurige kruidenmanden, slippers voor de moskeedeur en wederom die knullige kameel met middaghumeur! Leuke lui die Nubiërs.

Inmiddels zitten we in de trein naar Cairo. Dat is weer 10-16 uren naar het noorden (er is discussie over de lengte). Daar gaan we wat piramides bekijken, het oude centrum in en knokken op het inmiddels wereldberoemde Tahrirplein. Daar vonden de demonstraties tegen makker Mubarrak plaats. Dat is ook gelijk het fijne aan deze trip. Er is geen toerist te bekennen hier in het levensgevaarlijke Egypte. Ze zijn er natuurlijk wel, maar door de revolutie van enkele maanden geleden is het heerlijk rustig. Viva la Revolucion!

De komende week tuffen we door naar Hurghada waar we volop van het onderwaterleven gaan genieten. Zowel per snorkel als per persluchtset!