It´s a jungle out there!

Hola amigos!

We zijn inmiddels een week in Ecuador en hebben alweer de nodige barre tochten doorstaan en schoons mogen bewonderen. Dromen komen uit, doelstellingen worden niet gehaald en het Spaans gaat vooruit!

Op vrijdag 10 juli begonnen we aan de eerste barre tocht. Zeventien uur vliegen, via Madrid en Guayaquil, naar Quito. Met name de vlucht van Guayaquil in het zuiden van Ecuador naar Quito in het noorden was fantastisch. Een korte vlucht met geweldig uitzicht op de Andes... een lange bergketen met enkele besneeuwde vulkaantoppen, graslanden en watervallen. Na de landing direct maar een fysiotherapeut bezocht, omdat we naar schuinrechtsachter moesten kijken om wat te zien vanuit die kist.

Het feest begon natuurlijk gelijk al.. Spaans! Tijdens de vlucht de Wat en Hoe Spaans geabsorbeerd en nog wat terend op het Spaans van de vorige trip kwam het allemaal wel dikvoormekaarshow. Toch blijft het heel simpel wat er bij ons uitkomt en moeten we goed luisteren of er bekende woorden in de lange en snelle zinnen aan reactie staan. Blablablablablablablabla dos cerveza blablablabla quatro dollar blablablabla gracias.

In Quito hebben we onze backpacks in een hostel geparkeerd en zijn direct begonnen met het verkennen van de stad. Mooi schouwspel. Lekker veel oude bussen met zwarte roet vanuit de uitlaat (vandaar dat onze groene stroom in NL echt nergens op slaat), oude Coca Colatrucks, eten in kleine tentjes, mensen kijken op de pleinen, Cuba Libre en bier in de tussentijd. De stad op zich heeft niet echt een geweldig centrum, maar het is al vermaak genoeg om te zien hoe men het hier allemaal regelt.
Vervolgens zijn we met een taxi een heuvel opgereden om een mooi uitzicht over de stad te hebben. Terwijl we de heuvel opreden, reden we nog even een hond aan, dus we zaten weer lekker, maar boven op de heuvel lekker in het gras genoten van het uitzicht... eindelijk de welverdiende rust!

De dagen erna kwam het echte werk. We namen de bus naar het legubere Lago Agrio (oliestadje met veel criminaliteit en een trieste sfeer) om vervolgens voor vijf dagen diep in de jungle te verdwijnen. Hoe eerder we in de jungle waren, hoe beter! De tocht door de Andes was geweldig. Haarspeldbochten, heel veel watervallen, beenruimte en mooie bergen en dalen. Een belevenis op zich, terwijl de meesten met een nachtbus in een keer doorperen, maar echt een geweldig uitzicht missen.
Vanuit Lago Agrio vertrokken we per hobbelbusje naar een brug, waarna we urenlang met een gemotoriseerde kano de jungle in voeren. Jammer altijd dat er dan weer stapels Nederlanders en Duitsers hetzelfde idee hebben... zoveel! De boottrip was zoals gedroomd. Een smalle rivier met jungle aan beide kanten, doodskopaapjes (squirrel monkeys), andere soorten apen, slangen, vogels... de hele rits. Aangekomen bij de Lodge bleek er een boom op het kamp te zijn gevallen, waardoor we naar een reservelodge moesten. Eentje zonder electriciteit, dus lekker back to basic. Als je dan ´s avonds je bed opzocht na een potje pokeren, mocht je eerst nog twee kakkerlakken en een gigantische kikker uit je kamer knikkeren. Vanuit die lodge trokken we dus met wat Engelsen, Canadezen, Duitsers en een Amerikaan de jungle in. De score was top...
Tijdens de boottochtjes zagen we helaas geen anaconda van 6 meter of meer, maar wel kaaimannen die hoog uit het water sprongen, slangen, mooie zondondergangen, piranha´s, tarantula´s, kakkerlakken, parkieten, papegaaien (macaws), grote sprinkhanen, kevers, zoetwaterdolfijnen en keiharde tropische regenbuien. Vooral de roze zoetwaterdolfijnen (Orinico´s) waren een verrassing, want die doen het niet zo best de laatste tijd.

Tijdens de trektochten door de jungle deden we precies het gehoopte: overlevingstechnieken, zoeken naar dieren en recht door de jungle met een machete. Geen laffe paadjes, maar vol rechtdoor en hopen dat er geen slangen op je pad komen. Echt gaaf.
Op de laatste dag van de vijf zouden we een Indianendorp bekijken. Absoluut geen zin in zo´n toeristisch verhaal natuurlijk, maar vooruit en absoluut geen spijt gekregen. Het dorp bestond uit puppies, wortels van planten eten en agouti´s kijken, maar de jungletrek daarna was fantastisch... voor mij dan. We liepen urenlang te hakken met de machete en kwamen bij een punt waar een grote boom de weg versperde. We liepen eromheen, maar doordat we van de trail afgingen, raakten we de weg kwijt (met gids) en kwam mijn droom uit: overleven in de jungle. De groep werd verzocht op een bepaalde plek te blijven staan, terwijl ik me als vrijwilliger opdrong om samen met gids Diego naar een uitweg naar de rivier te zoeken. Ineens werden alle theorieën over communicatietechnieken (we hielden contact via OEHOE-geluiden) en het om de vijf meter knakken van planten praktijk. Zonder die communicatie en het geknak hadden we de weg terug naar de groep en elkaar niet snel gevonden, geweldig! Iedere woensdagavond bekijk ik dit soort overlevingstochten op Discovery Channel en nu maakten we er zelf een mee. Het echte werk dat niet de bedoeling is. Diego en ik liepen lekker vlot naar beneden, weer naar boven, merkten dat we niet genoeg planten knakten, hakten met de machete, zochten het noorden, renden weg voor wespen en vonden uiteindelijk de bootman die ons terug ging brengen. De groep sloot aan en we voeren terug met af en toe een gigantische smile van ondergetekende idioot die nog vol adrenaline zat. We waren zeiknat van het zweet en de regen en we waren gelukkig voor het donker weer terug, want niemand had z´n zaklamp bij zich, waardoor het feest nog veel groter had kunnen worden. Kortom survivallen in de jungle... GAAF!

Momenteel trotseren we tropische buien in Tena, zodat we morgen kunnen gaan raften! Wordt ook weer gaaf.

Hasta lluego!

Ps: de gaafste junglefoto´s konden we niet plaatsen, omdat die op de camera met een virusmelding staan.