Shouf shouf Habibi!

Shouf shouf Habibi!

We gaan weer verder. Na een heerlijke nacht in de nachttrein kwamen we aan op Station El Giza in Cairo. De mierenhoop Cairo. Vanuit de trein zagen we dat het buiten Cairo redelijk vredig was: landbouw, witte reigers, ezeltjes die karren trekken en mensen die in kanaaltjes vissen. Eenmaal uit de trein stuiterde de stad alle kanten op. Cairo is één lange file, een vesting van illegaal gebouwde, bakstenen flats, een geheel van wegen blokkerende ezeltjes, auto's vol uien, taxibusjes en oude lada's! Af en toe waagde een kromme opa met stok het de weg over de steken, op de stoep stond weer iemand in een burka nieuwe stijl (met zonnebril en pet erop) en de kanalen waren gevuld met afval en gebarricadeerd met paardenlijken. Ofwel, de dichtstbevolkte stad ter wereld: 21 miljoen mensen!

Vanuit ons hotel zagen we de piramides van Giza al liggen en startten we de niet-optionele trip langs diverse van deze geometrische modellen. Allereerst in Saqqara de trappiramide van Djoser en in de verte de Bentpiramide in Dahshur. Uiteraard ook hier de combinatie met agressieve verkopers en kamelen. Toen we klaar waren met naar beneden gevallen stenen tellen reden we weer langs een kanaal en gingen verder met schapen- en paardenlijken tellen. Opvallend dat er vijftig meter verder weer werd gevist en gezwommen in dat zelfde kanaal. De piramides van Giza waren aan de beurt. De alom bekende piramide van Cheops wachtte ons op samen met zijn makkers de piramides van Chephren en Mycerinus. Iedereen kent het plaatje en het is inderdaad waar dat de stad tegen het piramideplateau aan is gebouwd. De sfinx van Giza lag er ook nog steeds en had waarschijnlijk jeuk van de hordes toeristen die hem aanraakten. We zochten dus maar even de rust op binnen in de piramide van Mycerinus en namen vanaf daar een vijfduizend jaar oude, ondergrondse tunnel terug naar het hotel.

De volgende dag gingen we het centrum van Cairo in. Wel op tijd vertrekken, want we moesten nog door 24 kilometer file. We startten met het Egyptisch Museum, waar de inhoud van vele tempels, graven en piramides lag. Het museum ligt aan het inmiddels wereldberoemde Tahrirplein, waar de demonstraties tegen voormalig-president Mubarrak plaatsvonden. Naast het museum staat een overheidsgebouw dat in brand is gestoken tijdens de revolutie en volledig is afgefikt. Op het plein vindt het verkeer inmiddels alweer zijn weg en stond nog een klein groepje protestanten met teksten op borden voor wat aandacht voor de verhouding tussen het volk en de corrupte politie. We vervolgden onze weg tussen de duizenden grauwgele balkonnetjes richten de citadel van Salah-Ay-Din. Deze stamt uit de tijd van de kruisvaarders en wordt gekroond door de lichtblauwe moskee van Mohammed Ali. Deze moskee mocht Marjolein niet direct in, omdat zij (ondanks haar aangepaste, respectvolle outfit) toch te hoerig gekleed was volgens enkele dames. Ze is niet vaak giftig, maar kon op het moment dat ze een gewaad aan moest hun bloed wel drinken. In de Koptisch-Christelijke wijk werd ze vervolgens gelukkig wel goedgekeurd. Adem in, adem uit. We hadden nog wat tegoed: de markt van Khan al-Khalili. Een lekker nauw straatje met mooie taferelen: geglazuurde appels, waterpijpen, veel kleding, een man met draagbare theekan, vuurwerk, fruit, groente, kruiden, kleurige stoffen en Walter die de winstmarge van een Arabier op wat onderzetters onder druk zette. Fraai om te zien dat de bakker hier op de fiets met een grote plank met wel honderd broden door het verkeer manouvreert. Nog leuker was dat er in de file terug een vrachtwagen met kamelen in de laadbak langsreed. Grappig gezicht! Minder grappig waren de spandoeken voor de slachtoffers van de revolutie enkele maanden geleden. Ze worden gezien als gesneuvelde helden!

Het was klaar met de mierenhoop. Per bus reden we naar de badplaats Hurghada om ons daar een week lang in het Hilton te laten verwennen. Honderden Russen hadden hetzelfde bedacht en dat leverde fraaie gedragingen op bij de buffetten. Aardbeienschalen werden letterlijk geplunderd. Een week lang hebben we onze huid bruin laten schroeien en van het goede leven genoten. We zijn ook nog actief geweest. De dames hebben vol enthousiasme gesnorkeld en de heren hebben gedoken.

Het theoriedeel en de zwembadduiken waren in Nederland al afgerond, waardoor we na vier duiken in de Rode Zee onze PADI openwatercursus hadden afgerond. Het was uiteraard een fraai schouwspel. Hoewel de eerste vier duiken gericht waren op oefeningen, hebben we toch veel gezien. Meerdere handen vol murenen (moeralen), lion fishes en zelfs een dolfijnenduo. Deze zwommen op een gegeven moment rustig en fotogeniek voorbij. Het azuurblauwe water bood nog meer: kleurrijk koraal, duizenden vissen, de neefjes van Nemo(tweebandanemoonvissen), grote schelpen, paarse kwallen, grote mosselen en grote scholen vis. Na het behalen van de basiscursus, gingen we ook voor de gevorderdencursus. Hierbij is het de bedoeling dat je vijf speciale duiken doet. Wij kozen voor een stromingsduik, een diepteduik, een wrakduik, een navigatieduik en een nachtduik. De diepteduik bracht ons naar 30 meter diepte, waarna de stromingsduik ons toonde hoe je zonder te bewegen een groot gebied kunt bestrijken zonder veel lucht te gebruiken. Iedere keer was het afdalen ook weer gaaf en het omhoog kijken naar vele meters water tussen jou en het wateroppervlakte net zo. Al gauw kwamen de koprollen, knokpartijen op de bodem en raakten we op ons gemak op grote diepte. Dat was goed nieuws voor de volgende dag toen we een oud Sovjetwrak (torpedojager) ingingen. Binnen was de bewegingsruimte beperkt, moesten de stuurmanskunsten goed zijn en bleek het een ware kraamkamer voor duizenden kleine visjes. Na wat gekloot met een kompas tijdens de navigatieduik, kwam 's avonds de gaafste duik: de nachtduik. Met zaklamp gingen we in het donker te water. Je kon niet verder kijken dan iets van zes meters, waardoor je het afdalen ook niet echt merkte. Ineens zit je heel diep. Het mooie is dat 's nachts andere dieren tevoorschijn komen. We zagen wel weer de vertrouwde lion fish en murene, maar ook een Spanish Dancer... een vuurode naaktslak die 's nachts zijn opwachting maakt. Die schijnen zeldzaam te zijn. Het was een spannende duik en een geslaagd einde van de cursus.

Na twee laatste dagen rust stapten we voldaan in het vliegtuig terug. We hebben wat gezien en zijn nog uitgerust ook! Tot de volgende keer.