Zomerse sneeuw - Reisverslag uit Zell am See, Oostenrijk van Stephan - WaarBenJij.nu Zomerse sneeuw - Reisverslag uit Zell am See, Oostenrijk van Stephan - WaarBenJij.nu

Zomerse sneeuw

Door: Stephan

Blijf op de hoogte en volg Stephan

19 September 2011 | Oostenrijk, Zell am See

Grüss Gott!

Werp je backpack in het vuur en volg de sleurhutkaravaan naar het zuiden van Europa. Jawel, ditmaal geen vlucht naar de andere kant van de wereld, geen prijzig ticket, geen minimalistisch ingepakte backpack... maar kamperen in Europa! De burgerlijkheid lijkt (tijdelijk) te hebben toegeslagen, want de leasebak is zowaar met een binnen-een-minuut-opzettent en voedselvoorraden gevuld en wordt naar de alpenlanden gestuurd! Het is tijd voor een nazomerse trip met rust en zo links en rechts een noemenswaardig zicht.

Bijna drie weken geleden plaatste de grootste olifant van Blijdorp zijn achterste tegen de autodeuren en alle benodigde spullen zaten klem en klaar voor vervoer. We stuurden de auto de eerste 500 km veelal op twee banden door de bocht, want we hadden er zin in.

Het Moezeldal werd onze eerste stop. We startten bij het dorpje Alken en reden de Moezel rustig af. Bij een heerlijk zonnetje en enkel beschaduwd door karrenvrachten bejaarden kwamen we langs Middeleeuwse kastelen, wijnvelden met (het laat zich raden) rode en witte druiven, houtenbalkenhuizen en de vele bochten van de Moezel. In plaatsjes zoals Cochem maakten we pas op de plaats en doken we de smalle straatjes in op zoek naar curiosa. Ons eindpunt was Bernkastel-Kues waar op dat moment een wijnfeest gaande was. We genoten openlijk van de bratwursten van een halve meter, smalle en bloemrijke straatjes, grote biertjes, de Miss Mosella 2011 (niet knap, vast dronken), maar vooral van de lokale wijn. Langs de rivier stond het vol met wijnkramen en maakten we misbruik van al het goede van het Weinfest der Mittelmosel! Super-hik-toll!

Een dag met al dat gezuip is genoeg, snel door naar Zwitserland. Op weg naar Grindelwald kwamen we langs de helderblauwe Thunersee en zag alles er mooier uit met de zon erbij. Nederlanders: dat is dat apparaat in de lucht dat enkel in het voorjaar zo pijn aan je ogen en huid doet! In Grindelwald kregen we de eerste haarspeldbochten voor de kiezen, die deden we veelal op vier wielen, en zochten we naar een camping. Alles was dicht en vol, maar wat bergop moest nog wat zitten. Uiteindelijk vonden we een onbeheerd veldje met een werkelijk geweldig uitzicht op het dal. We zetten de tent op de rand en hadden vanuit onze visserstoeltjes zicht op voor ons het dal met de fraaie huisjes en rechts meerdere geweldige bergen: de Mönch, Eiger en Jungfraujoch. Kon niet beter! Die bergen vroegen erom beklommen te worden, dus dat deden we. Het ganse dal had bedacht dat lekker met een peperduur treintje te doen, maar de jeugd meende dat te voet te moeten doen. Dat hebben we 4 uren lang omhoog moeten bekopen met pijn in de lies, bovenbenen, knieën en kuiten. De bureauarbeiders kunnen kennelijk geen bergje meer baas. Het was de moeite waard, want het zicht op het dal en diverse gletsjers was top. Letterlijk en figuurlijk het hoogtepunt van onze trip tot vandaag. Tussen de koeienbellen, smeltende gletsjers, houten huizen, en alpenbloemen door bereikten we de top en beloonden we onszelf met een groot glas bier en apfelstrudel! Terwijl het treintje weer eens een bataljon Chinezen afzette aan de top, liepen wij nog een stukje verder totdat we hoog gepiep hoorden: murmeltieren (marmotten)! Pas na inschakeling van de verrekijker en de digitale zoom van de camera wisten we hem te vinden. Zacht en fluffy zat hij ons op die grote staan daar ver benden te roepen. Zwitserland kon niet beter!

Dat kon het wel. De volgende ochtend kwam er een bak water uit de lucht zetten dat je er klaar mee was. Meteo Consult Utrecht werd ingeschakeld en meldde dat het nog wel een paar dagen zo zou blijven, dus we pakten de zeiknatte handel (Walter ben je gehecht aan je tent?) in en reden 500 km naar het zuiden... de Italiaanse westkust. Uiteraard onderweg vele gletsjers en topuitzichten in de Alpen.

We zetten de tent op in Deiva Marina waar vandaan we de Cinque Terre zouden aanvallen. Deze vijf fraaie dorpjes op kliffen aan zee lieten zich echter niet zomaar aanvallen. De Italiaanse spoorwegen zaten in het complot en vonden het nodig tussen 9 en 5 te staken. Best k*t als je om 9 uur op het station staat. Gelukkig kwam er nog een laatste trein, dus konden we door. Leuk en aardig, maar de afstanden tussen de dorpen waren dusdanig dat je een treintje handig vindt... namelijk 1,5 uur per afstand. Dat werd dus lopen, maar wel fraai lopen door wijnvelden, langs Piaggio's (driewielerauto's) en rotskusten met kleurige dorpjes erbovenop. De tocht van Manarola naar Corniglia duurde 1,5 uur, ging door wijnvelden en diende te worden uitgevoerd bij 30 graden. Torso's werden ontbloot en middelvingers gingen omhoog. In Vernazza gaf de ijsboer ons een ijskoude ingeving en zochten we een plaatsje op de rotsen aan het water. Toen we te water gingen steeg het stoom op en zagen we de cactussen jaloers naar ons kijken. Wij lekker wel! 's Avonds namen we de trein terug en trakteerde we onszelf toch nog even op een wandeling van 3 km naar de camping terug.

Na nog een dagje toeren door de omgeving met wijngaarden en oude bergdorpjes, zetten we koers naar Viareggio. Daar was een camping vlakbij het strand. Precies wat we nodig hadden. Daarnaast bezochten we steden als Lucca en toeristenwalhalla Pisa. Vooral in Pisa hebben we ons kapot gelachen om al die mafkezen die precies dezelfde foto willen maken: de scheve toren van Pisa ondersteunen. We deden er niet aan mee en vonden onze eigen weg langs ijsboeren, rauwe hammen, ijsboeren, terrassen, ijsboeren, pizzeria's en toch weer die ijsboer.

Op het strand werden we langzaamaan heerlijk krokant van buiten, toch wilden we wat verder Toscane in. We zetelden ons in Marcialla in de wijnstreek Chianti. En dat hebben we geweten. Na de bezoeken aan de Middeleeuwse torens van San Gimigniano, de hitte van Florence en de charme van Siena, sloten we iedere avond de dag af in ons favoriete restaurantje. Mario zorgde daar goed voor ons. Iedere avond heerlijke hapjes, goede pizza's en telkens weer een andere fles Chianti. Na iedere ontkurking wist Mario het zeker... PERFECTO! We konden niet anders dan dat beamen. Tot zover het leuke van Toscane.
Er was natuurlijk ook nog het kamperen zelf. We hadden een topplek met uizicht op de omgeving, maar een k*tluchtbed dat wil je niet meemaken. Op een avond pompte ik hem wel vier keer op, maar bleek hij zo lek als de verdediging van Feyenoord. Dan weet je het natuurlijk wel. De buren kwamen ons nog tegemoet door ons op hun tuinstoelen te laten slapen, maar na onze rug gebroken te hebben tussen 2 en 3 uur in de nacht werd het toch op de grond slapen. Goed, kop op en naar die kampeerwinkel voor een nieuw luchtbed. En uiteraard... ook direct zacht!

We waren volledig klaar met kamperen en gaven de wagen de sporen richting oostkust. Daar verbleven we drie volle dagen aan de kust in Riccione... in een hotel! Een heerlijk hard bed, de hele dag frituren in de zon en niets aan het hoofd. De houdbaarheid daarvan ligt voor ons bij drie dagen, dus we trokken verder noordwaarts. Internet vertelde ons dat er regen aankwam, dus gister was een mooi moment om naar Oostenrijk te rijden. Een mooi moment om een einde aan je leven te maken leek het ook wel. Een vrachtwagen pleurde zijn kar zonder te kijken of gebruik van een knipperlicht naar onze baan en we zaten nog net niet klem. We konden gelukkig uitwijken met een hartslag ver boven de 200 tikken per minuut. Vervolgens wilde iemand ons inhalen, zat op 1 meter van onze bumper en reed ons na het inhalen letterlijk van de weg af. Lekker afsnijden! Mochten we nog niet klaar zijn met Italië, dan waren we dat nu wel.

Na 700 km pijn lijden (door de strandbedden die je rug geen goed doen) kwamen we aan in Zell am See. Daar hadden we een pension geregeld (in die kampeergrappen trappen we niet nog een keer) met zicht op bossen en een meer. Ook hier moest de regen nog overtrekken, maar dat was ingecalculeerd. Toen we vanochtend de gordijnen open deden bleek het echter te sneeuwen... niet ingecalculeerd! Dikke vlokken bleven liggen, de temperatuur lag rond het vriespunt en schaapachtig keken we elkaar aan. Na ampel beraad boven een kaiserbroodje trokken we een ijskoud plan. Met meerdere truien tegelijk aan (we hebben geen jassen bij ons, het is immers altijd warm in Zuid-Europa) ploegden we door de sneeuw voor zicht op typische alpenweide zoals je ze tijdens de wintersport ook ziet. Watervallen zijn bij 4 graden boven nul ook mooi! We wisten de dag nog aardig te vullen.

Morgen en de dagen erna klaart het op en gaan we wandelen door een klamm, een ijsgrot in, door de bergen rijden en vooral de Grossglockner op. De hoogste berg van Oostenrijk met een fraaie gletsjes en vast weer van die mooie uitzichten zoals in Zwitserland. Daarna gaan we naar München. Er schijnt daar een of andere bierproeverij te zijn... Oktoberfest ofzoiets! Tot slot vet romantisch de Romantische Strasse afrijden.

Nu nog even aan de heisse coco en op zoek naar net zo een lekkere schnitzel als gisteravond!

Wiedersehen!

  • 19 September 2011 - 16:57

    Nico:

    Wat klinken een aantal dorpen en steden ons bekend in de oren. Enne... toen wij Cinque Terre bezochten, staakten de spoorwegen gelukkig niet. Ik had er (toen bij bijna 40 graden) niet aan moeten denken tussen die dorpjes te moeten lopen. En de ijsboer in Vernazza hebben wij ook met een bezoek vereerd. Erg lekker die italiaanse ijsjes. p.s. Hebben jullie ons reisplan gekopieerd, wij zijn net twee dagen terug van de Romantische strasse.
    Groetjes en veel plezier en .... in Munchen
    Nico

  • 19 September 2011 - 17:14

    Dominique:

    Klinkt goed hoor!
    Het klinkt ook bijna alsof jullie naast mijn (niet Walters...) tent ook ons luchtbed hebben meegenomen :) Gelukkig ging die van ons pas op de een-na-laatste dag lek. Marjolein, heb jij ook nog durven rijden tussen die idiote Italianen? Nog veel drinkplezier in Duitsland en tot snel!

  • 19 September 2011 - 19:51

    Elke:

    Haha, ik zie het al helemaal voor me. Steef met de verrekijker om zij nek. Tja, jullie worden inderdaad een jaartje ouder, dus ook een stukje burgerlijker.

    Wel weer mooie verhalen, wandelen heeft ook zo z'n charme. Je maakt de omgeving op een veel bewustere manier mee dan vanuit een trein/auto.

    Geniet nog van Oostenrijk en koop alvast zo'n mooie handschoen. Die liters bier liggen namelijk zwaar in de hand..

  • 19 September 2011 - 20:23

    Marc:

    Mensen, prachtige verhalen weer. Stivi doe al die leuke dames de groeten op de Wiese!
    Geniet nog van jullie reis!

    groeten Marc

  • 20 September 2011 - 08:05

    Toke:

    Leuk, leuk, leuk!!!! Toscane vond ik echt geweldig! En dat van dat kamperen.......ik zou gewoon voortaan een caravan aanschaffen, maakt het ook net iets burgerlijker;), het racen over de Duitse Schnellwegen wordt dan alleen wat lastig...... Geniet van de laatste dagen, en gedraag jullie daar in Munchen!!! Liefs!

  • 20 September 2011 - 11:26

    Marie-Emilie:

    Klinkt fantastico!
    Neem een paar flesjes mee in die leasebak en bel me als jullie terug zijn:)

  • 20 September 2011 - 18:29

    Nel En Arie:

    Hallo Stephan en Marjolein .
    Wat een vakantie , jullie maken weer genoeg mee .
    Geniet nog maar even ( Oostenrijk en in München ) .

    Groeten pa en ma .

  • 21 September 2011 - 06:52

    Eelco:

    Mooie verhalen weer! Voor het lezen van het reisverslag heb ik al zitten lachten over jullie kampeerervaring en de sneeuw in Oostenrijk :)


  • 21 September 2011 - 07:22

    Karlijn:

    Hahaha wat een belevenissen weer! Zuid-Europa is ook spannend ;) Zo te horen zijn jullie toch nog niet burgelijk genoeg voor kamperen! Veel plezier nog en gedraag jullie een beetje in Munchen met al dat bier!

  • 21 September 2011 - 10:53

    Esmee:

    Klinkt weer super en zijn elkaar unterwegs misgelopen! zat zelf 3 dgn in Cattolica (Adriatische kust) en daarna nog sneeuwloos de bergen van de Dolomieten en Oostenrijk door weten te komen!
    Geniet nog even verder en laat t bier niet al te lekker smaken! ;)

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Oostenrijk, Zell am See

Explore the World

Zuid-Amerika, Europa en Oost-Afrika...

Recente Reisverslagen:

10 November 2019

Kamelenteen

22 December 2018

Zeekoei

08 December 2018

Tiger beach

20 Mei 2018

Wollah

04 Maart 2018

Chillen in Chile
Stephan

Madrid, Mexico, Guatemala, Belize, Dallas, Costa Rica, Panama, Los Angeles, Hong Kong, Maleisië, Thailand, Laos, Vietnam, Cambodja en Helsinki...

Actief sinds 21 Dec. 2006
Verslag gelezen: 432
Totaal aantal bezoekers 165335

Voorgaande reizen:

10 Juli 2009 - 31 December 2013

Explore the World

Landen bezocht: