Topsport aan de Mekong

Sawadee!

Er gebeuren hier rare dingen... Het favoriete ontbijt van Stephan tegenwoordig is yoghurt met muesli en fruit, hij geeft zich vrijwillig op voor een kookcursus en zit uitgebreid te socializen met een Duitser (hoewel hij er halverwege het gesprek achterkwam dat het gelukkig toch een Oostenrijker was)... Het moet niet gekker worden! Ik hoop dat jullie hem nog herkennen als we thuiskomen... Ik ben nog niks veranderd hoor, ik zing nog steeds graag in een foute karaokebar en struikel over iedere boomstronk in de jungle!

De foute karaokebar hebben we na lang zoeken eindelijk gevonden in Sukhothai. Je bent toch niet in Azie geweest als je niet gekaraoket hebt? Ze zijn hier echt wild van karaoke, je kan niet rustig in de bus zitten of er wordt een tv'tje met karaoke aangezet... en het geluid ook, helaas. In de karaokebar heb ik wat gouwe ouwen ten gehore gebracht en heeft Stephan de Thai wijsgemaakt dat ik in Nederland een bekende zangeres ben.

De dag daarna vertrokken we naar Um Phang, een klein plaatsje in het westen van Thailand waar we hoopten uit de toeristenstroom te raken. Om hier te komen moesten we eerst met een busje van Sukhothai naar Mae Sot en vanuit Mae Sot met de 'sangthaew' naar Um Phang. Een sangthaew is een soort minibusje waarin 2 banken tegenover elkaar staan. Niet heel comfortabel, maar we hadden het hele busje voor onszelf, dus we konden languit zitten. Niet voor lang, want tien minuten later werd half Mae Sot ingeladen. Een brommer, een tafel, meer dan 20 mensen, alles moest mee! Bewegen was niet meer mogelijk. En dat 5 uur lang... Toen we op een gegeven moment de ene haarspeldbocht na de andere namen, begon de helft van de passagiers ook nog eens te kotsen. We waren blij toen we in Um Phang aankwamen! Dit was dan onze eerste kerstdag...

Op tweede kerstdag vertrokken we voor een meerdaagse trektocht met onze gids Coco, twee prettig gestoorde Tsjechen en drie Esten. Eerst mochten we ons heerlijk relaxed urenlang door een heel mooi landschap met veel watervallen laten varen, daarna moest er weer flink gelopen worden. Gelukkig waren er geen bloedzuigers! De avond en nacht brachten we door op een camping. Ons kerstmaal bestond uit ei, planten en rijst, rijst, rijst (net als de dag ervoor). Om de tijd te verdrijven hebben we de Tsjechen en Esten leren ezelen. Van de Esten kennen we nu hun meest beschamende momenten, de Tsjech Tom heeft een verbaasde Thai moeten knuffelen, wij verloren natuurlijk niet!

De dag erna hebben we de hoogste en mooiste waterval van Thailand bezocht, de Thee Lor Su, en gezwommen in het ijskoude water. Daarna mocht er weer door de jungle gelopen worden, tot we bij een Karendorpje kwamen waar we de nacht zouden doorbrengen. Douchen moesten we onder een waterval in de buurt van het dorp, bier kon gekocht worden bij het hoofd van het dorp. We hebben hier onze slechtste nacht tot nu toe gehad, het was ijskoud, Stephan had heel erg last van zijn rug waardoor hij rechtop moest slapen en mij niet warm kon houden (ik kreeg slechts een been om me aan te warmen) en om 3 uur 's nachts begon een tiental hanen in koor te kraaien!

De dag daarna konden we lui achterover leunen, we hoefden niet meer te lopen maar zouden door olifanten terug worden gebracht naar Um Phang. De rit op de olifant was een stuk leuker dan in Krabi, we gingen door de jungle en af en toe door het water. Wel een tip voor mensen die nog naar Thailand gaan: ga niet langer dan 1-2 uur op een olifant! Onze rit duurde 4 uur en we hebben onze rug nog dagen gevoeld (net als 1 van de Tsjechen die van de olifant afviel)! Toen we in Um Phang aankwamen mochten we de eerder zo goed bevallen tocht naar Mae Sot weer terug maken. Gelukkig was de sangthaew dit keer bij lange na niet zo vol en was het een stuk betere rit.

De volgende dag vertrokken we naar Chiang Mai. In de middag hebben we de stad bekeken en 's avonds hebben we de Night Bazaar leeggekocht. We waren wel weer eens toe aan nieuwe kleren en slippers (en voor mij: het 3e horloge van deze reis). De dag daarna hebben we een cursus Thais koken gedaan. Eerst gingen we naar een lokale markt om de ingredienten te kopen. Wat we hier allemaal hebben gezien... Varkenskoppen, 10.000 vissen in een bak van 1 m3, kikkers, larven en kakkerlakken... Yammie! Daarna gingen we koken op een boerderij. Was Stephan voor de cursus nog niet in staat een pan rijst te koken, nu draait hij zo een Thais hoogstandje in elkaar! Het leerproces ging wel gepaard met een paar mindere momenten. Een enorme vlam in de pan heeft zijn onderarmen onthaard en hij liet de spatel in de fik vliegen. Zoveel klunzigheid kon ik natuurlijk niet onbeantwoord laten: na alle moeite om in de jungle in Maleisie niet door bloedzuigers te grazen genomen te worden, liet ik me wel weer pakken door de enige aanwezige leech hier in Thailand!

Op nieuwjaarsdag hebben we een tour door de omgeving gedaan. We hebben o.a. een mooie waterval gezien, op het hoogste punt van Thailand gestaan en een Hmongdorpje bezocht. Het blijft toch raar, zo'n dorpje bezoeken, wij voelen ons niet helemaal op ons gemak, alsof we aapjes aan het kijken zijn. 's Avonds was er eerst een feestje in ons guesthouse aan de gang en zijn we het nieuwe jaar ingegaan op een heel sfeervol plein, waar heel veel mensen waren en honderden lampionnen de lucht ingingen (zie foto). Ook was er mooi vuurwerk. Een heel mooie manier om het nieuwe jaar in te gaan!

De volgende dag besloten we dat het de hoogste tijd was geworden voor weer eens een nieuw land: Laos. Met de bus zijn we naar Chiang Khong gegaan. Vanuit ons guesthouse konden we aan de andere kant van de rivier Laos zien. De volgende dag hebben we een stempeltje in Thailand gehaald, zijn we de rivier overgestoken en hebben we een stempeltje en visum gehaald in Laos. Het ging allemaal heel soepel. Daarna zijn we op een boot gestapt die ons naar Pak Beng bracht, de dag erna ging de boot verder naar Luang Prabang. De boottocht was erg mooi, maar ook erg lang. Gelukkig kon ik in Pak Beng een nieuw boek kopen en kon Stephan ouwehoeren met een Duitser/Oostenrijker, waardoor de tijd de 2e dag toch ook nog voorbij ging. En nu zitten we dan in Luang Prabang, de toeristenstad van Laos, maar ondanks dat nog steeds een rustig en relaxed plaatsje. Vandaag hebben we een lading wats bekeken en heeft Stephan gevoetbald met een aantal Laotiaanse monniken in het zand aan de oever van de Mekong. De demonstratie begon met een fantastische omhaal en werd gevolgd door diverse hoogstandjes die uiteraard tot doelpunten en staande ovaties aan de Mekong leidden! (Marjolein schrijft weer verder) Morgen gaan we de omgeving bekijken. Over het eten in Laos kunnen we maar 1 ding zeggen: lang leve het koloniale tijdperk van de Fransen. De baguettes smaken prima!

Iedereen die de tijd heeft genomen dit ontzettend lange bericht te lezen, wensen we een heel gelukkig 2008 toe!