Galapagoseilanden

Hola amigos,

Dit is voorlopig weer het laatste verslag van onze avonturen. We hebben in de tussentijd weer veel gezien en zijn lyrisch over de afgelopen week!

Na ons vorige bericht liepen we naar het treinstation van Riobamba om daar treinkaartjes te halen voor een rit over de Duivelsneus (Kenners van ´Die Nase´ weten hoe steil dat kan zijn). Feit was echter dat de kaartjes ook via het internet werden verkocht en dus uitverkocht waren. We waren dus voor lul het halve land door gecrosst. Uit nood spurten we naar Baños om daar nog een serie watervallen te bekijken, maar we waren natuurlijk flink chagrijnig. Geen tijd echter om te zeuren, want er stond in Quito een vliegtuig op ons te wachten dat ons naar de Galapagoseilanden zou brengen. De voornaamste reden dat we naar Ecuador zijn gekomen en een eilandengroep waar ontzettend veel dieren niet bang zijn om dichtbij je te komen.

Aangekomen in Puerto Ayora op de eilanden, werden we naar onze schuit gebracht. We hadden de goedkoopste geregeld en dat pakte als vanouds goed uit. Acht dagen lang prima eten, popcorn, golven, kotsende mensen, zout en een motor met geldingsdrang. De eerste dag bezochten we het Charles Darwin Research Station waar diverse grote landschildpadden en landleguanen in een dierentuinachtige setting verbleven. De volgende dag bezochten we een tweetal kraters op het eiland Santa Cruz en op de terugweg zagen we vanuit de bus een grote landschildpad in de bosjes liggen... in het wild. Veel boeiender dan in die dierentuin, dus we waren wild enthousiast. We regelden snel twee mountainbikes, crossten de heuvel weer en op en daar lag hij... een enorme landschildpad in het wild. Handen in de lucht.. juichjuich!

De Golondrina I vertrok naar Isla Santa Fé, waar we zwaar met de neus in de boter vielen, terwijl we onderweg al een walvis bezig zagen. Het was echt geweldig, zoveel dieren, zo dichtbij. We zagen: hele hoge cactussen, een strand vol zeeleeuwen, een zeeleeuw die aan het bevallen was, pelikanen, fregatvogels, lavahagedissen, landleguanen, Galapagosduiven, rode krabben, grote roggen, haaien en schildpadden. Een kleurrijke club en ze waren absoluut niet van plan aan de kant te gaan als je aan kwam lopen.

Na een nachtelijke schuittrek van zes uren kwamen we aan op Isla Española. Wellicht het beste eiland qua dieren: pelikanen, slangen, zeeleguanen die zoutsnot spoten, krabben, zeeleeuwen, reigers, blauwvoetige boobies (Jan-van-Gent), gekleurde zeemeeuwen, Nazca boobies, albatrossen die met paringsrituelen bezig waren en de Galapagoshavik. Tijdens het snorkelen zagen we gigantische schildpadden (hawksbill en green turtles), roggen, haaien en speelden we letterlijk met zeeleeuwen. Ze kwamen op je afzwemmen en doken vlak voor je de diepte in, terwijl ze bubbels in je gezicht bliezen. Briljant!

Op Isla Floreana zagen we flamingo´s en weer veel schildpadden in de zee. Tijdens het snorkelen rond de Duivelskroon werd het kaf van het koren gescheiden en raakten Fransman Alexis en ik in een penibele situatie. We zagen een onderwatergrot in een gedeelte met veel stroming. Alexis wilde wel een onderwatergrotfoto en poseerde gewillig. Ineens trok de stroming aan en werden we de grot ingezogen. Het was kantjeboord. Alexis zwom als een gek tegen de stroming in en kon nog net de rotsen vastgrijpen waar ik al een tijdje aan bungelde. Onze benen en armen lagen lekker open. Nadat even later bijna iedereen door kwallen was aangepakt, stonden de koppies toch even collectief op ´poopiepants´. ´s Middags kwam het gelukkig weer los en speelden we een potje voetbal met de crew. El grande jugador Estefan werd geroemd om zijn voorzetten en sprints. Eenmalige sprints... Marjolein d´r mond viel open bij zoveel activiteit van ondergetekende.

Op Isla Baltra namen we afscheid van wat Belgen en Ecuadorianen en haalden we helaas vier Nederlanders op met camera´s waarmee je de haarkleur van het leven op Jupiter kon zien. Die waren we liever kwijt dan rijk, maar het was niet anders.

De nachtelijke tocht naar Isla Genovesa begon met zo´n partij geschommel, dat iedereen binnen vijf minuten blauw in de mand lag. Het kotsruimteam maakte overuren die nacht. Isla Genovesa was echter wel weer top: roodvoetige boobies, bontzeeleeuwen, kortorige uilen en mooie lavaformaties. Tijdens het snorkelen zagen we helaas geen hamerhaaien (hammerhead sharks). Dit was uiteraard weer een van onze grote wensen, maar de kans was zo klein al snorkelende, dat we het al niet verwachtten.

Isla Bartolomé bracht de volgende dag verlichting voor de hamerhaaienpijn. Nadat we een geweldig uitzicht over vulkanen en lavaformaties hadden gehad, gingen we te water op zoek naar pinguins. De enige pinguins in de wereld die van warm water houden en waarvoor je dus niet naar Vuurland of Antarctica hoeft. We zochten lang en het leek hem niet te gaan worden. Totdat er ineens één sneller dan een flitspaal kan flitsen voorbij kwam. Ze waren er dus toch. En even later poseerde er één bijzonder gewillig op de rotsen en was deze missie wel geslaagd.

Zwaar voldaan keerden we gister terug naar Isla Santa Cruz en lieten we ons naar het vliegveld verschepen. Nu zitten we in Quito onze tijd uit, we vliegen pas over zes uren , en realiseren ons dat de Galapagoseilanden ons hoogtepunt aller tijden was. Briljant!

Hopelijk laat onze volgende trip niet lang op zich wachten. Jullie merken het vanzelf!