Back in Bangkok

Sabaideekaaaa!

We zijn inmiddels weer terug in Thailand dus we kunnen jullie weer in het Thais begroeten! Als vrouw zeg je hier Sabaideeka (met een zo lang mogelijke kaaaa) en als man Sabaideekub (klinkt ook vaak als kaaaaaab). Degenen die onze berichten trouw volgen zullen misschien verbaasd zijn dat we alweer in Thailand zitten, vorige keer zaten we immers nog in Vietnam. Dit komt omdat we Cambodja in de bekende sneltreinvaart hebben gedaan. We zijn alleen naar Pnomh Penh en Siem Reap (Angkor Wat) geweest. Natuurlijk heeft het land veel meer te bieden dan dat, maar voornamelijk dingen die we al gezien hebben: bergen, watervallen, kleine dorpjes, etcetera. Daarom besloten we Cambodja snel te doen zodat we tijd hebben om naar Borneo te gaan, wat wel weer iets heel anders is.

Ons vorige berichtje schreven we op (Chinees) oudjaarsdag. We hadden toen nog geen idee hoe we het ‘nieuwe jaar’ in zouden gaan. Zou dat met spectaculair vuurwerk zijn, of zouden alle Vietnamezen met hun familie thuis zitten en zou er niks te beleven zijn? We probeerden het te vragen aan een aantal Vietnamezen, maar het woord ‘firework’ was ze niet bekend. Gelukkig bleek er wel degelijk vuurwerk te zijn die avond, erg mooi vuurwerk zelfs!

Op nieuwjaarsdag hadden we een tour door de mekongdelta geboekt. Dit bleek heel slecht gepland te zijn van ons: de drijvende markt, hetgeen waar we de tour voor deden, was er niet die dag. Zoiets vertellen ze je natuurlijk niet bij de tourwinkeltjes, want je zal maar eens besluiten dat je de tour dan niet wil doen! De tour die we nu deden bestond uit een beetje varen, zien hoe kokosnootsnoepjes gemaakt worden en een slang vasthouden. De rest van de groep leek de dag van hun leven te hebben, maar wij waren een beetje teleurgesteld!

De dag erna vertrokken we ‘s ochtends vroeg naar Cambodja en kwamen in de middag aan op de plaats van bestemming, de hoofdstad Phnom Penh. In tegenstelling tot wat we van andere reizigers hadden gehoord, vonden we dit een mooie stad. We zijn er 2,5 dag gebleven om alle tempels en het Royal Palace te bekijken (deze is net zo mooi als het Grand Palace in Bangkok) Ook hebben we aandacht besteed aan het oorlogsverleden. We zijn naar het Tuol Slengmuseum geweest, dit was vroeger een gevangenis en er hangen allemaal foto’s van (gemartelde) gevangenen. Om nog wat depressiever te worden gingen we daarna naar de Killing Fields, waar veel mensen vermoord zijn. Er staat daar een herdenkingsstupa met een heleboel opgegraven schedels en botten erin.

Je ziet in Cambodja trouwens erg veel mensen die ledematen missen door de landmijnen. Ik vond dit erg moeilijk om te zien. Toch gaven we geen geld aan bedelaars, want dan blijven ze afhankelijk van het bedelen. Wel hebben we, gul als we zijn, geld gedoneerd aan een vrijwilligersorganisatie die onderwijs aan kinderen geeft en ook voor straatmuzikanten zonder ledematen hadden we wel iets over.

Toen we alle bezienswaardigheden in Phnom Penh gehad hadden, vertrokken we naar Siem Reap om het nieuwe wereldwonder Angkor Wat te bezoeken. Als je een kaartje voor de volgende dag koopt, mag je op dezelfde dag om 5 uur ‘s middags het park al in om de zonsondergang te zien bij de tempels. We zouden geen echte Hollanders zijn als we hier geen gebruik van gemaakt hadden! Er zijn ongeveer 25 tempels in het park maar deze eerste gratis uurtjes besteedden we natuurlijk bij het wereldwonder zelf. Ik was van tevoren bang dat ik misschien te hoge verwachtingen had van Angkor Wat en dat het daardoor tegen zou vallen, maar dat was helemaal niet het geval. Angkor Wat is heel groot en ontzettend mooi!

Angkor Wat staat alleen niet op een goede plek om een mooie zonsondergang te zien en daarom gingen bijna alle toeristen naar tempels waarbij de zonsondergang mooier te zien was. Wij bleven als echte fans toch aan de achterkant van Angkor Wat zitten. Toen de zon onder was werden we een tijdje afgeleid door een paar eekhoorntjes en toen het helemaal donker was besloten we weer naar huis te gaan. Hiervoor moesten we eerst door Angkor Wat heen lopen om terug te komen. Tot onze verbazing was er helemaal niemand meer in de tempel. Het was een beetje creepy (a la Blair Witch project), maar ook heel gaaf, dan loop je ineens in 1 van de grootste toeristische attracties van Zuidoost-Azie zonder andere toeristen! Om hiervan te genieten bleven we nog een tijdje in de donkere tempel hangen, tot er een paar beveiligingsmannetjes naar ons toe kwamen. De reden dat de tempel toeristloos was werd ons toen duidelijk, hij was al gesloten! Zonder het te weten waren we via de achterkant de dichte tempel ingesneakt. De beveiligingsmannetjes wilden dat we snel weg zouden gaan maar niet voordat Stephan nog een paar mooie toeristloze foto's van de tempel had gemaakt.

De dag erna hebben we van 8 uur 's ochtends tot 6 uur 's avonds op onze fietsjes het park uitgekamd. Er was ontzettend veel te zien. Eerst waren we al een goede 1,5 uur kwijt om Angkor Wat nog eens uitgebreid te bewonderen, daarna reden we het hele park rond (25 km in totaal) om de andere tempels te zien. Er zijn een paar hele mooie bij, zoals de begroeide tempel Ta Promh waar gigantische boomwortels over en door de stenen heen komen (zie foto en ook de film Tomb Raider) en Bayon, een tempel met 54 torens. Op iedere toren zijn 4 gezichten (beeldsculpturen) te zien in de 4 windrichtingen. Mooie beeldscupturen vind je in alle tempels en dat is de reden dat je niet zo snel uitgekeken bent. Tot onze verbazing lukte het ons niet alle tempels in 1 dag te bekijken, maar hadden we nog een extra dagje nodig. Angkor Wat was voor mij het hoogtepunt van Zuidoost-Azie (tot nu toe).

Na 2 dagen tempels hadden we zin in een rustig dagje. We hebben lang uitgeslapen en in de middag een dorpje in de buurt bezocht. Dit was geen gewoon dorpje maar een drijvend dorpje, alle huizen dreven op het meer. Dit was heel grappig om te zien. Naast drijvende huizen had je ook drijvende restaurants, drijvende kerken en drijvende scholen. De kinderen moeten in een bootje naar school. De bestuurder van onze (gemotoriseerde) boot was zo aardig een paar peddelende kinderen hun boot aan de onze vast te laten maken (zie foto).

De dag daarna hebben we een hele lange reisdag gemaakt. Om 7 uur 's ochtends vertrokken we uit Siem Reap, om 12 uur 's avonds kwamen we aan in Pak Chong in Thailand. Toen we uit de bus kwamen, kwam er een vrouwtje naar ons toe om ons een bepaald guesthouse aan te smeren. We wilden bijna meegaan, toen er een andere vrouw naar ons toekwam die ons ook een kamer aanbood. Haar vriend (een Duitser) reageerde verbaasd maar zei dat we voor 200 baht per nacht (een schijntje) een kamer konden krijgen. Weinig geld, dus gingen we met hun mee. Het bleek helemaal geen hotel te zijn, het waren gewoon hele aardige mensen die ons wilden helpen, omdat het vrouwtje volgens hun een oplichtster was. We mochten in hun 'bungalow' slapen, hun gastenverblijf. We hadden een eigen slaapkamer, woonkamer en badkamer, superdeluxe dus!

De dag erna hebben we rustig aan gedaan (dat doen we steeds vaker) en gebarbecued bij onze aardige 'hosts'. De ochtend daarna stonden we vroeg op om op tour te gaan naar Khao Yai, het nationale park waar we voor gekomen waren. Alleen kwam onze gids, die we de dag ervoor geregeld hadden, niet opdagen. Stephan belde hem en hij zei dat hij een feestje had gehad, teveel had gedronken en dus niet meer kwam. Zoiets is ons nog niet eerder overkomen! We besloten zelfstandig naar Khao Yai te gaan en daar een gids te zoeken. Maar we hadden nog meer pech: de sangthaew naar Khao Yai wilde maar niet vertrekken. Twee uur moesten we wachten voor hij eens ging rijden. Uiteindelijk waren we pas om 11 uur in het park, veel te laat om dieren te zien, dachten we. Gelukkig bleek dat mee te vallen! Bij de ingang van Khao Yai vonden we een aardige Thai die ons door het park rond wilde rijden en hij bleek naast een goede chauffeur ook nog eens een goede dierenspotter te zien. We zagen een hornbill (een grote vogel met een hoorn boven zijn snavel, zie foto), een stuk of 30 herten (waaronder een paar heel grote exemplaren met een groot gewei, zie foto) en spelende aapjes. We waren weer helemaal gelukkig!

De dag daarna zijn we vroeg in de ochtend teruggegaan voor een mooie zonsopkomst op de berg en in de hoop nog een hornbill van wat dichterbij te zien. Wie had van tevoren gedacht dat deze langslapers voor een vogeltje en een zonsopkomst om 5 uur hun bed zouden verlaten? Had het me een jaar geleden gezegd en ik had je uitgelachen! Maar onze moeite werd zeker beloond, de zonsopkomst was mooi en na lang zoeken vonden we de hornbill die je op de foto kan zien. Aan het eind van de middag bracht onze vaste chauffeur ons nog naar een grot waar voor zonsondergang een miljoen (niet overdreven!) vleermuizen uit komen vliegen op zoek naar voedsel. Dit was heel gaaf om te zien. Buiten de toeristen werden de vleermuizen ook opgewacht door een paar roofvogels, die af en toe in de zwerm doken omdat zij ook honger hadden.

Vanochtend hebben we afscheid genomen van de vriendelijke Duitser en Thaise en zijn we met de bus naar Bangkok gegaan. Morgen vliegen we naar Borneo om de Mount Kinabalu te gaan beklimmen en hopelijk nog veel meer dieren te gaan zien! Na Borneo doen we nog een weekje strand in Thailand zodat jullie tenminste nog jaloers worden op onze bruine kleur (die op dit moment nog erg tegenvalt) en dan zit het er alweer op. We hebben al wel veel zin jullie allemaal weer te zien!