Chimp Eden

Uganda! Weer zo'n land dat al decennialang uit elkaar wordt getrokken door burgeroorlogen, rebellen en corruptie. Ondanks dat heeft het inmiddels veel te bieden: gorilla's in het zuiden, chimpansees in het westen, raften op de Nijl, safari in het noorden en malaria oplopen bij het Victoriameer. Onze tijd in Uganda beperkte zich tot zes dagen, waardoor we flink moesten doorselecteren qua activiteiten!

Nadat we de gorilla's in Rwanda hadden gezien, namen we de bus naar de grens met Uganda. Onderweg werden we voor een laatste maal getrakteerd op de geweldige vulkanen van het Volcanoes NP en de wijd openstaande busramen die ieder spoor van gel in je haar direct na de eerste bocht deed verdwijnen. De grensovergang stelde weer eens weinig voor. Barbie was aan de Rwandese zijde druk aan het bellen en haar haren kammen en opa aan de Ugandese zijde had het toch vooral druk met laten zien hoe je papier op je voorhoofd kan plakken als je het warm hebt. Dus maar snel met een autotje naar Kisoro. Daar zouden we een bus nemen naar Kabale, maar kennelijk gaan die niet meer in de middag. Maar er was wel een alternatief: een hutjemutjeauto! Een brave Toyota met vijf passagiersstoelen reed voor. Lijkt prima, was het niet. Toen we vertrokken zaten er twee mensen op de bijrijdersstoel, vier op de middelste bank en drie achterin. Er moet ongeveer 48 bar in die banden gezeten hebben, want dit trok die Toyota nooit. Toch ging het gebeuren en kregen we twee uren lang geweldig uitzicht en een geitenpad cadeau. Gelukkig protesteerden alle passagiers toen er nog een tiende bij moest.

Vanuit Kabale vertrokken we de volgende dag in een busje met chauffeur op weg naar een paar avonturen. Gedurende vijf dagen zouden we rijden, chimpansees zoeken, rijden, safari, rijden en vliegen. De eerste dag in de auto was lang, maar we zagen veel moois. Het heuvelachtige landschap van Zuid-Uganda is geweldig en de wegen zijn netjes geasfalteerd. We reden een stukje door het Queen Elizabeth NP en werden direct al getrakteerd op hordes bavianen, waterbokken en veel grote vogels. Leuk voor onderweg. Het meest opvallende waren echter de koeien. Deze hebben soms hoorns van een meter lang en een diameter van 25 centimeter, echt enorm! Aan het einde van de middag kwamen we aan bij Kibale Forest en kregen we een huisje toegewezen in de jungle. Je kwam er via loopplanken, er liep een riviertje onder het huisje door, volop vlinders en mogelijk zelfs olifanten voor de deur. We kwamen echter voor de chimpansees.

De volgende middag zouden we op chimpanseespeurtocht gaan! Er was echter regen en onweer op komst (we hebben weer eens het regenseizoen te pakken), dus de gids was niet al te positief over de kansen. Met een stevige pas begaven we ons toch in het bos en al na een half uur troffen we ongeveer 15 chimpansees aan... op de grond! Normaal verlaat je het park met een whiplash van het omhoog kijken, maar we hadden weer eens mazzel. Ze zaten keurig op de grond, vlooiden elkaar, schoten soms een boom in, maar zaten toch vooral lekker zichzelf te zijn. Geweldig dat je op enkele meters van dieren kunt komen die het meest op mensen lijken. De verschillen onderling zijn ook fors. De ene heeft een lichtbruin gezicht, de andere donkerbruin, zwartgrijs of helemaal zwart. Sommige eigenwijs en klein, andere groot en slim of bang. Net mensen! Kennelijk zaten er ook enthousiaste vrouwtjes bij. Soms werden ze namelijk bang of daagden elkaar uit en produceerden daarbij een enorm kabaal dat het dichtste bij een groep vriendinnen komt die welgemeend enthousiast is over een inloopkast. Toen de regen kwam schoten ze de bomen in of trokken in een onnavolgbaar tempo verder het bos in. Gaaf!

Na nog een dag rijden over een achterlijk geitenpad, kwamen we aan in Murchison Falls NP. Een park met (het laat zich raden) een waterval en uiteraard dieren. Probleem hier is echter dat bij het laatste gewapende conflict in dit gebied veel dieren zijn afgeschoten voor voedsel en ivoor. Zebra's en gnoe's en veel katten zijn hier dan ook niet meer te vinden. Wel veel bush bocks, giraffen en gazellen. Onze game drive in de ochtend werd dus echt een grazersfestijn. We mogen niet klagen, want het is nog steeds geweldig om zoveel dieren te zien, maar het mag niet eens in de schaduw van de Serengeti staan. In de middag was het echter wel top. We voeren per schuit naar de waterval en onderweg zagen we echt veel dieren. Veel nijlpaarden in het water met wapperende oren, zonnende krokodillen met bek open, wadende olifanten, grote, kleurige vogels, modderige zwijntjes en stoere buffels. Zo zijn we het gewend. Uiteindelijk kwamen we bij de Murchisonwaterval. Hier werd de Nijl door een kleine kloof geblaft en stond een enorm spetterend spektakel.

De laatste dag reden we naar de hoofdstad Kampala. Hier reden we nog even langs het paleis van de koning van Buganda, maar vooral langs veel kleine, modderige bedrijfjes langs de wegen, verkeersinfarcten en krottenwijken. Was weer even een schok na drie weken diertjes kijken. Uiteindelijk zaten we nog met een biertje aan het Victoriameer, waar de zon onder ging, grote vogels heen en weer vlogen en het twaalf uren wachten op onze terugvlucht begon.

Ik denk dat we mogen stellen dat we een geweldige trip hebben gehad, waarin we voor de verandering eens alles hebben gezien wat we wilden zien!

Veel mensen denken bij safari in termen van de big five... die van ons is als volgt:

1: Het babyolifantje op de Serengeti met het slurfje dat nog niet onder controle was;
2: De kleine gorilla's die aan het ravotten waren in de jungle in Rwanda;
3: De zeldzame zwarte neushoorns in de Ngorongorokrater;
4: De trotse struisvogels van Tarangire NP;
5: De koeien met gigantische hoorns in Uganda.