Belize

Hey man,

Zijn we weer. We waren gebleven bij de vlucht uit Mexico, weg van het walvishaaiendebacle dat we natuurlijk geen van allen aan hadden zien komen. We maakten ons klaar voor iets meer dan een week zeilen, chillen en bosjes in Belize. Al jaren denken we aan een nieuwe trip in Belize en eindelijk waren we aan de beurt.

We namen vanuit Chetumal een taxi naar de grensposten van Mexico en Belize. Bij de corrupte Mexicaanse afdeling tikten we beide 390 pesos (33 euro) aan smeergeld af en werden heen gezonden. De vertrektax geldt niet voor ons, maar dat zal de smeerlapjes aldaar aan de derrière oxideren. Aan de Belizaanse 'grenspost' hadden we rijk kunnen worden. Daar was het een kwestie van stempelen en doorlopen, want we zijn hier druk in gesprek ja!? Geen controle van de bagage, dus we hadden wat opgevoerd stuifmeel kunnen verschepen. Geen zorgen mama, daar zijn we niet dom genoeg voor.

Hup, gelijk in een minibusje naar Corozal en daar op het 'busstation' overgestapt op de bus naar Belize City. Een leuke rit langs kreken, jungle, landbouw, 6 soorten mensen in bus, lekker hobbelen en stuiteren, gel kwijt na de eerste bocht want er stond een raam open en lekker heel vaak stoppen want er moet iemand instappen. Oh, het zit al vol? Niet zo janken... gewoon nog iemand erbij proppen. Je weet hoe het werkt. We kwamen aan in Belize City. In Belize City wil je niet zijn, dus we schoten gelijk door naar de watertaxi naar Caye Caulker.

De watertaxi naar Caye Caulker. Prop een lading topzware, like-minnende Amerikanen op een boot naar San Pedro en een paar Hollanders en gooi deze er halverwege uit. Caye Caulker, hier waren we acht jaar geleden ook en we vonden het wel wat. Nu acht jaar later is de boel voller gebouwd en is er meer asfalt en minder zand, maar we vonden wat we zochten. Toen deden we met onze vrienden van Raggamuffins een dagtripje naar een paar snorkellocaties, nu deden we met dezelfde club een driedaagse zeiltocht op een catamaran van Caye Caulker naar Placencia. En het was goed.

Met 22 stuks volk plus bemanning voeren we achter het barrièrerif (dus geen golven) langs diverse snorkellocaties, riffen, eilandjes en vol in de zon. Ruimte genoeg, beetje borrelen met rumpunch achterop de boot, af een toe een schildpadje of dolfijn naast de boot, een beetje in het net of op het dak hangen, fotorolletjes vol schieten, ook wel eens een klein spettertje terugkoppen... en dan in de avond tukken op een klein eilandje. Beide nachten werd je een tent en een paar matten toegeworpen... succes!

De eerste nacht sliepen we op een klein eilandje genaamd Rendezvous-Caye en raakten in een strijd verwikkeld met de wind om de heerschappij over het tentdoek. Wij wonnen, maar de tent stond wel acht meter verder dan gepland. Net als eerder die dag pakten we een snorkelsessie rond het eiland en zagen het overduidelijke verschil tussen het koraal van het barrièrerif en delen van Azië: veel sponzen, waaiers en meer plukken koraal dan hele tuinen. Qua visjes alles prima natuurlijk, want we deden niet aan verlanglijstjes. In de avond werden de tafels aan elkaar geschoven en legden we Australiërs, Ieren en 'Murica'-nen even uit hoe Holland en de rest van de wereld in elkaar zit. De drank vloeide en iedereen zag rood van de zonnebrand.

Weer een nieuwe dag op zee. En we chillden, en we deden varen doen, en we snorkelden langs grote barracuda's en roggen, en weer die rumpunch en weer die zon. Maar na het opzetten van de tent op Tobacco Caye begon het echte werk. Nooit eerder bij stil gestaan, maar ook onderwater komen de jagers pas kort voor zonsondergang op gang. En oh, hebben wij dat geweten... een magistrale snorkelsessie! We begonnen met een bodem vol heremietkreeften in schelpen, een Caribische rog, een barracuda, een schooltje vissen, veel zeegras en ineens... een grote adelaarsrog. Een klepper van een apparaat! Vervolgens een grote barracuda, een tarpon van bijna anderhalve meter, twee lion fishies en door ons onbedoeld in een hoek gedreven... weer die adelaarsrog. Hij wilde erlangs, dus wij moesten even een zwemslagje terug doen, maar wauw wat dichtbij en gaaf. We stapten na zonsondergang uit het water met een high five en de rest van de bootmassa wilde net een zoekactie gaan starten. Die avond kwam de gitaar tevoorschijn, ging de barbecue aan en zong, dronk en brulde het volk het eiland bij elkaar.

De laatste dag meer van hetzelfde, maar het was ontzettend goed. Toen we aankwamen in Placencia wilden we liever nog verder varen, maar een goed bed in een luxe resort zou ook wel even lekker zijn. En zo geschieddde. Met een megabalkon direct aan zee en uitzicht op het strand en palmbomen waren we tevreden. We plonsden een dagje in zee en in het zwembad, aten erg goed ter plaatse en huurden voor de laatste drie dagen een auto. Maar eerst moest er nog een rekening worden vereffend.

Tijdens de zeiltocht zagen we geen zusterhaaien en schildpadden onderwater. Ondergetekende vond dat geen punt (Wie maakt zich daar nu druk om?), maar Marjolein kwam in schildpadjesopstand! We gingen mee met een achterlijk geprijsde tour naar de Silk Cayes en snorkelden wat rond een minuscuul eilandje. Bij de derde snorkelsessie sprongen we van de boot af en werden omringd door een stuk of vijftien grote zusterhaaien, roggen, een hele grote rog, van die barracuda's die met hun grote tanden naar je loeren en je achtervolgen en jawel... een loggerhead-schildpad met een enorme kop. Marjolein tevreden!

In onze opgevoerde Hyundai, weer een automaat, rolden we de volgende dag de binnenlanden in. We deden eerst het Mayflower Bocawina NP aan en liepen daar, na een half uur auto rijden/hobbelen over een geitenpad, met een gids naar een watervallen met zwemploelen. Onderweg wat eekhoorns, mooie vogels, leaf cutting ants, hagedissen die over water kunnen lopen en heel veel zweet. Zo veel zweet na een wandeling vol klimmen en omhoog trekken aan touwen, dat niet zwemmen na het fraaie uitzicht geen optie is. In het koude water knaagden visjes aan onze voeten. We hoorden nu ondergetekende gillen vanwege het koude water, maar er had net zo goed een exodus van alle dieren kunnen zijn als we Rietje mee hadden genomen en gillend bij deze visjes hadden gelaten. Lekker weer onze bloemkool aan het vervuilen, Rietje?

Daarna door over de Hummingbird Highway, een snelweg met geweldige uitzichten op bergen en jungle en door kleine dorpjes. En een van die dorpjes aten we voor een appel en een ei een burrito en later plonsden we nogmaals in een ijskoud poeltje genaamd de Blue Hole. Het jungle resort van die dag lag aan de rivier de Belize en daar hadden we een fenomenaal uitzicht. Hangmatje doen, eten, chillen, biertje drinken en zwemmen in het zwembad... allemaal met dat gave uitzicht op de jungle langs de rivier. Er zaten brulapen in de bomen, leguanen maakten dat ze weg kwamen, kolibries volop, flirtende vogeltjes en parkieten vlogen over.

De volgende ochtend werden we gewekt door de brulapen om pak 'm beet vier uur en kajakten we over de rivier. Fraai, warm, brulapen, leguanen, douchen. We reden verder naar de mayatempel van Xunantunich bij de grens met Guatemala. We wilden daar lekker langdurig rondneuzen, maar de weergoden vonden van niet. De sluizen gingen open, begin regenseizoen hè, en iedereen spurtte naar de auto. Kort maar krachtig dus. Met het veerpontje maar weer terug naar de binnenlanden dan. We reden over geitenpaden richting onze overnachtingsplek voor die nacht. Echter, eerst nog even een vlindertuintje bekijken.

In het Mountain equestrial trail resort hadden we een hut zonder elektriciteit, ramen en deuren open, soms een schorpioen, hangmatje, olielampjes en lekker veel Amerikanen om heerlijk meer te kletsen. Like, oh my god. Het uitzicht was top zo op de heuvels met jungle. De volgende ochtend doken we het dennenbos in van het mountain pine ridge NP en vonden we een gave waterval. Maar weer even dippen dus. Na weer een geitenpad meldden we ons weer buiten het park en reden naar de Belize Zoo. Even wat anders en wat diertjes bekijken.

Toen kwam het slotstuk. We achtervolgden een onweersbui en kwamen uit bij de een rivier die door grotten liep. We regelden een gids, kregen helm en zwemband toegewezen, liepen omhoog naar de ingang van de grot en PLONS! We dobberden door de grot, langs watervallen, door de jungle, kraakhelder water, langs vleermuizen en vooral op een rustige manier. Leuke afsluiter dat cave tuben.

Na twee weken Mexico en Belize zijn we dik tevreden. De plannen voor de volgende trip zijn er inmiddels al, maar eerst genieten we nog na van de cenotes, het zeilen, het snorkelen, het eten hier en daar, de ontspanning en het vermaak. Goede trip, lange tekst. Volgende keer weer...