Falang, Sabaideeeeeee...

Sabaideeeeeeee!!!

Na een tijdje rust voor eenieder hier weer een bericht van die twee na een weekje back to basic in Laos! Qua belevenissen was de afgelopen week misschien wel een van de meest memorabele van de 22 weken! Na een weekje knallen en peren in Laos kunnen we dit land alleen maar aanraden! Puur, relaxed en vooral enthousiast! Ik zal jullie vertellen waarom.......

We waren natuurlijk gebleven in Luang Prabang met alle hoogstandjes aan de Mekong (geinteresseerden kunnen hierover aparte informatie aanvragen via e-mail)! In Luang Prabang kwamen we er al snel achter dat Laos een relaxed land is! De tweede dag dat we er waren hebben we rustig een watervalletje bezocht, op het terras langs de Mekong gezeten en op de heuvel in de stad naar een geweldige zonsondergang gekeken! Het efficiente tempo van de afgelopen drie maanden werd hier overigens direct bij aankomst naar de prullenbak verwezen... dus zolang we in Laos zijn hoeven jullie niets meer te posten over ons tempo! Laos is geen land van de vele bezienswaardigheden, maar vooral van het rustig aan doen, relaxen, natuurschoon bekijken en daarna direct weer verder gaan met kuieren!

De volgende halte was Vang Vieng. Om hier te komen mochten we ons zeven uur lang zetelen in een brakke bus die alle kanten op ging, maar wat we onderweg zagen was geweldig! Het begon met mooie bergen en dalen waar we heerlijk vlak langs reden. De ene keer was het een berg bezaaid met rijstvelden, de andere keer lijmsteenbergen met hele scherpe toppen. Maar het mooiste om te zien waren wel de vele bergdorpjes! Er loopt een goede weg van noord naar zuid en daarlangs zijn die dorpjes gevestigd. Ergens bovenop een berg ligt dan weer zo'n klein dorpje, links en rechts van de weg een rij bamboehuisjes, overal zwaaiende kinderen en vooral geen luxe! In Vang Vieng hebben we gemountainbiked tussen de lijmsteenbergen door, hebben we met ons lullige zaklampje door een 400 meter lange grot geklauterd en hebben we gekayakt over de rivier. In de avond was het weer kuieren, Friends kijken op relaxte bankjes en Beer Lao drinken! Fantastisch bier trouwens...

De volgende halte was weer een voorbeeld van de simpelheid van Laos. De hoofdstad Vientiane voelde namelijk absoluut niet aan als een hoofdstad, maar eerder als Papendrecht aan de Mekong! Een metropool dus... In Vientiane hebben we de gouden Wat Patat en een fopversie van de Arc de Triomphe gezien met een mooi opschrift: van afstand ziet dit bouwwerk er niet zo boeiend uit en hoe dichterbij je komt, hoe minder indrukwekkend het wordt... eerder een betonnen monster! De Lao vinden hun voormalige Franse overheersers blijkbaar maar weinig kunstzinnig! Heerlijk hoe ze die gasten afzeiken...

Na de route Luang Prabang - Vang Vieng - Vientiane die werkelijk alle toeristen hier afleggen, werd het tijd om van het gebaande pad af te gaan. Terwijl elke andere toerist doorreed naar Pakse in het verre zuiden, stapten wij ergens in de middle of nowhere uit voor het echte werk! We waren aangekomen in Pak Kading... een plaatsje dat maar een hele kleine vermelding heeft in de Lonely Planet, maar wel een mooie boottocht te bieden heeft! MITS je het voor elkaar krijgt een bootje te regelen.
In Pak Kading spraken misschien drie mensen wat Engels en die moesten we nog maar eens zien te vinden. Na lang zoeken vonden we de 'aanlegplaats' van de gammele, gemotorisseerde kano's en konden de onderhandelingen over een boottocht van 5 uren naar een waterval beginnen... maar dan wel in het Lao! Meneer 1 verwees ons maar door, mevrouw 2 durfde de tocht niet aan en meneer 3 kon zowaar Engels. Vervolgens werd het hele dorp bij elkaar geroepen voor centraal beraad en werd de woekerprijs vastgesteld op 2000 Baht (40 euro)! Het dorpsberaad alleen al was een fenomeen dat het waard was in dit dorpje uit te stappen, want we waren een grote bezienswaardigheid.

De volgende dag was echt geweldig en is qua indruk vergelijkbaar met de lava in Guatemala en de dieren in Tortuguero (Costa Rica). We gingen met de gammele schuit te water en voeren urenlang stroomopwaarts en wat we zagen was echt leuk! Heeeeeel veel zwaaiende kinderen die 'Falang, sabaideeeeee' riepen (hoi buitenlander), kleine ventjes die zaten te etteren in gammele kano's, veel waterbuffels, kleine dorpjes langs het water en uiteindelijk een kleine waterval. Niet de waterval waar we voor gingen, maar wel de waterval die ervoor zorgde dat we niet verder konden varen. Door de lage waterstand was er een waterval ontstaan waar de boot niet overheen kon, dus was dat het eindpunt en de lunchplek! Een zieke lunch! Onze bootman had vis meegenomen (die wij niet eten, want vissen zijn vrienden, geen voedsel), plakrijst (alweer?) en iets anders aan vlees dat uiteraard naar kip smaakte en beschreven werd als iets op poten... maar natuurlijk! Ineens viste onze beste vrind een tweetal foetussen uit het bord van een diersoort dat absoluut geen verre familie is van de rat! Terwijl hij de rechterachterpoot (met nagels en al) van de moederrat nog even lekker afkloof, sloegen wij groen uit en waren we oh zo blij met Laos!!! Maar goed, na drie maanden nog geen diarreetje ofzo gehad, dus dit muisje konden we ook nog wel baas!

Eenmaal terug in het dorp werd het nog mooier! Omdat de tocht wat kort was en wij heel aardige Falang zijn, werden we uitgenodigd in het huis van Joest. Uiteraard liep het hele dorp weer uit, want de Falang bleven eten. Kleine, schattige meisjes die gingen huilen zodra je ze aankeek bij Marjolein op schoot, Beer Lao en voedsel voor Stephan... en ondertussen werd ons het hemd van het lijf gevraagd. Eindelijk konden we ook de foto's van familie, vrienden en sneeuw die we mee hebben genomen tevoorschijn halen... Uiteindelijk zijn er ook twee foto's in de woonkamer achtergebleven: ik met Stefan lallend in de apresskibar in Mayrhofen en een foto van het carnavallen met de waterpolo... hierop staan Joop, Eelco, ome Wim, ik en Edson! Gaaf natuurlijk! Om een lang verhaal (lukt weer aardig he?), kort(er) te maken... we hoopten vooraf bij de mensen thuis te mogen komen... en dat is gelukt! YEAH!!!
En het mooiste komt nog... we werden ook nog eens uitgenodigd om op 20 januari naar twee bruiloften in het dorp te komen en daar mee te feesten. Dat gaan we ook zeker doen en we leggen graag de 450 km terug naar het noorden weer af. Dat feesten konden we diezelfde avond nog meemaken. Waren we eerst door Joest knetterlam gevoerd met Beer Lao, daarna kwamen we op de restanten van een andere bruiloft terecht... wat is de overtreffende trap van knetterlam???

Nog even een natuurwondertje. Gister zijn we verder van het gebaande pad afgegaan en hebben we gevaren over een riviertje dat ons door een 7 km lange grot voerde... onder een berg door! Ook weer geweldig! Overal druipsteen, pikkedonker, grote kamers en vooral het idee dat je onder een berg door vaart was gaaf! Ook onderweg hiernaartoe werden we getrakteerd op superveel kinderen die naar ons zwaaiden en Sabaideeeee riepen... echt leuk!

Hoewel de 500 km lange busrit van vandaag bar en boos was, kunnen we nu al zeggen dat Laos echt een gaaf land is! Overal zwaaiende kinderen, de mensen zijn heel enthousiast zodra je buiten de toeristenepicentra komt en het is allemaal erg relaxed! We blijven hier nog zes dagen voor die bruiloften, wat mooie watervallen en nog wat meer relaxen en dan gaan we door naar Vietnam! Schijnt ook geen kattenpis te zijn!