Masterplan

Xin Chao!!!

Zucht, heb je die twee verwende kinderen weer met die ellendig lange verhalen van ze!

Mensen, we hebben weer wat noemenswaardige dingen en gelazer meegemaakt! We zitten nu in Saigon en de vorige keer in Sapa in het noorden, dus als er gemeld wordt dat er ongeveer 2000 km tussen zit, dan weten we wel waar het eerste onderwerp heen gaat!

Vanuit het koude(re) noorden vertrokken we per nachttrein naar Hanoi. Toen we om 5 uur 's ochtends aankwamen zouden we eigenlijk naar het hotel van de Israelies gaan, maar dat werd hem niet. Binnen een uurtje vertrok een (stop)trein naar Hue, dus zijn we daar maar gelijk ingesprongen. Gelukkig hadden we 6 bedden tot onze beschikking in onze coupe, want de rit duurde 16 uur (waar 10 normaal was)... LANG!!! Vandaar dus dat we de enigen in die trein waren. Hue zou vooraf fantastisch worden, maar maakte ons eigenlijk een beetje moedeloos over Vietnam. De legendarische citadel en de tocht over de rivier langs tombes van al lang dode keizers waren verspilde tijd en moeite!

Conclusie: we zijn ontzettend tempel-, waterval- en stedenmoe! Dus werd er een masterplan ontwikkeld om het reisplezier weer even te hervinden... Vanaf dit moment alleen nog maar absolute hoogtepunten en daarna vanuit Bangkok het vliegtuig naar het Maleisische deel van Borneo! Daar zijn geen tempels, maar wel orang utans, world class koraalriffen, een beklimbare berg en weer eens wat jungle! Puur omdat we weer eens zin hebben in bloedzuigers en uitwringbare t-shirts! Borneo is uiteraard gewoon gaaf en we kunnen niet wachten om ons daar te melden!

Hue was 'm dus niet geworden, maar de volgende stop in Hoi An was wel fantastisch! Hier scoorden we voor 600 dollar 6 op maat gemaakte pakken (zie aantal op de foto's), een galajurk en 4 heerlijke gladde overhemden! We zijn voor anderhalve knaak helemaal het dametje en het heertje! Die naaiboer schudde dat ook even binnen 24 uur uit de spreekwoordelijke mouw en we hadden amper commentaar op de kwaliteit! Goede deals... economie gestudeerd?
Uiteraard kon de vreugde niet TE lang doorgaan... er stond natuurlijk weer wat verschrikkelijks op ons te wachten... In lijn met de gedachte van het masterplan skipten we nu het (wel warme) strand in Nha Trang en de (wel warme) duinen van Mui Ne en gingen we direct door naar Saigon! 27 uur in de slaapbus voor 1000 km... met onderweg restauranteigenaren die pakken koekjes door de tent gooien als je na lang wachten nog maar eens om de rekening vraagt. Ook nu weer... de normale mensen zijn heel aardig en behulpzaam, maar de buschauffeurs, restaurant- en tourbureaumedewerkers (dus alles wat met geld te maken heeft) zijn ongeinteresseerd, bot en bepaald geen reclame voor het land!

Maar dat maakt allemaal niet meer uit, want Saigon is echt leuk! We vestigen hier over twee dagen een nieuw verblijfsrecord, want we blijven 5 nachten... een nog niet eerder vertoond stukje acrobatiek in dit circus! Vanavond wordt hier Chinees Nieuwjaar gevierd en dat belooft wat! We hebben nog niets gehoord over vuurwerklocaties, maar een lading draken en sfeerverlichting gaat zeker lukken! Het hele land leeft al weken naar dit moment toe, net als al die Chinezen die in China gestrand zijn op de treinstations door de sneeuwstormen... dus we zijn zeer benieuwd! Tussen hun voorbereidingen door proberen we soms nog de straat over te steken zonder over loempiabakkers op scooters heen te hoeven springen... ook hier weer een verkeerschaos! Uiteraard hebben we Saigon nog even goed uitgekamd... eerst urenlang wachtend in de Malaysia Airlinesshop (want het hele land gaat vanwege nieuwjaar natuurlijk vliegen), in de hipste tent van de stad gekuierd en onderhandeld over de souvenirprijzen op straat... genoeg te doen hier! Onze tassen puilen ondertussen uit van de souvenirs (lees: zwaar), dus wie wat wil hebben als we terug zijn zal overheerlijk voor ons moeten koken of kaartjes voor de Amstel Cupfinale moeten regelen! Champions Leaguefinale levert trouwens drie souvenirs op...

Gister trouwens nog iets fantastisch gedaan! We gingen naar de Cu Chitunnels, dat zijn die ondergrondse gangenstelsels (200 km) die de Vietcong in de sixties hadden gegraven om die Amerikanen gek te maken... Alles was 1 meter hoog, dus je moest kruipen door de gangen tussen spinnen en weet ik veel wat er eieren aan het leggen was, licht om de 15 meter, dus vaak geen zicht en de temperatuur was braadpangelijk. Tussen de in paniek rakende Australiers door, was het (voor mij in ieder geval) heerlijk ondergronds vertoeven... geweldig om te doen! Buiten hadden ze allemaal booby traps uitgestald, dus kuilen met spiezen, bij het openen van een deur een spies door je longen heen en echt de meest smerige varianten daarop. Ben ook nog in een gat van 40 bij 30cm ofzo gekropen... daarin zat de Vietcong destijds met een pakje Wicky te wachten tot die Amerikanen kwamen... deksel ging er ook echt op, zat ik daar in zo'n klein hokje... zelf deksel eraf gegooid, met moeite er weer uit gekomen, maar echt helemaal meegekregen hoe het geweest moet zijn om dagen lang onder de grond te vertoeven met je blaffer en je punthoedje!

Geweldig!

We konden ook nog AK 47-geweren gebruiken... en ik had 5 kogels gekocht, maar de gehoorsbescherming was zeer slecht, dus heb ze maar weer ingeleverd.
Daarna naar een museum met oorlogsfoto's... echt de meest gekke dingen. Aan flarden gebombardeerde lichamen (een hoofd met een beetje schouder en dat werd vastgehouden door een Amerikaan), misvormde foetussen door Agent Orangebommen, wat foto's over de fijne gevolgen van napalm... geen prettig verblijf zonder maag met carnavalservaring. Kan me niet voorstellen dat er ooit 1 Amerikaan uit dat museum is gekomen zonder zich de ogen uit z'n kop te schamen! Hier in Saigon draait trouwens echt alles nog om die oorlog... overal propagandaposters voor de Communistische Partij en Ho Chi Minh de verlosser, veel swastikavlaggen (met de hamer en sikkel) en overal de nationale vlag. Trots op hun land, net als in alle andere landen die we bezocht hebben... waarom hangen er in NL nooit vlaggen?

De komende weken de volgende zaken: de killing fields (erfenisje van wat geoefen met pistooltjes door Pol Pot (Rode Khmer) in de seventies) en het legendarische tempelcomplex van Angkor Wat in Cambodja... daarna terug naar Bangkok en op naar Borneo!

Nu eerst even een feestje met goed uitzicht over de straat... zo lang zijn die loempiabakkers namelijk niet!